Nasz Świat Win

Pierwsze z spróbowanych win producenta to mieszanka chardonnay, rieslinga oraz pinot gris. Chardonnay dojrzewa w beczkach, zaś pozostałe dwie odmiany w stalowych zbiornikach. Pachnie ziołami i świeżymi owocami (jabłkami i gruszkami). Na podniebieniu jest ładnie skoncentrowane (widać udział pinot gris), z mocnym akcentem kwasowości, ale też nieco anonimowe, bez dominującej nuty przewodniej. Dobre (87/100).

To wino z niższej linii producenta i było dla nas dużym zaskoczeniem, bo šipon/furmint mało przypominał wina z tej odmiany znane choćby z Węgier. Pachniał bardzo tropikalnie – bananem czy nawet marakują. W ustach z chrupką kwasowością i trochę zbyt zielonym wykończeniem. Odświeżające, na wiosenne słońce byłoby jak znalazł. Bardzo dobre- (89/100).

Pod tą etykietą kryje się riesling pochodzący z pojedynczej parceli Žerovinci. Po 24-godzinnej maceracji ze skórkami, wino przez 6 tygodni fermentowało w niskiej temperaturze, a następnie dojrzewało w dużych beczkach. Pachnie mandarynkami i skórka obraną z jabłek. W pierwszej chwili wydaje się być mało wyrazisty, ale zdecydowanie ożywia się w posmaku, gdzie wychodzi mocna kwasowość, tak typowa przecież dla odmiany. Bardzo dobre- (89/100).

To ponownie wino z pojedynczej winnicy, tym razem noszącej nazwę Mihalovci, a użytą odmianą jest sauvignon blanc. Maceracja trwała jeszcze dłużej, bo 4 dni, a wino dojrzewało na osadzie w 225-litrowych nowych baryłkach z francuskiego dębu. Naszym zdaniem jest trochę przekombinowane, bo charakter odmiany maskują mocne nuty gumy balonowej i ziół. Dopiero po dłuższej chwili się oczyszcza, staje się bardziej jabłkowe oraz rumiankowe. Na podniebieniu przeszkadzała nam nieprzyjemna goryczka, pochodząca jak się możemy domyślać z tego przedłużonego kontaktu ze skórkami. Może lepiej sprawdziłoby się w połączeniu z jakimś jedzeniem? Dobre+ (88/100).

Ten chardonnay to przedstawiciel najdroższej linii winiarza, butelka kosztuje mniej więcej dwa razy tyle co poprzednicy. Powstaje tylko w najlepszych rocznikach i dojrzewa przez 18 miesięcy we francuskich baryłkach. Początkowo pachnie truskawkami w śmietanie, gruszkami, dymem i orzechami włoskimi. Beczka jest mocno obecna, ale jej wydźwięk jest kulturalny, a całość domyka migdałowa goryczka. Poważne, ale nieociężałe wino, do otwarcia do pieczonego indyka. Bardzo dobre- (89/100).

Czerwony rodzynek degustacji to niemal czysty merlot (90%) uzupełniony o pinot noir i blaufränkischa. Całość dojrzewała we francuskich i tutaj również amerykańskich baryłkach. W nosie owoce są lekko przesmażone, pojawiają się wiśnie, suszone śliwki, aronie i jeżyny, a do tego wanilia i sporo dymu. Usta ładnie kwaskowe, ale od beczkowego uścisku trudno się wywinąć. Tutaj wiśnie łączą się z akcentami ziemistymi, liściem laurowym, suszonym oregano. Taniny są mocne, w tym momencie jeszcze bardzo wysuszające. Warto byłoby dać mu 2-3 lata spokoju, albo już teraz podać z wieprzowym gulaszem, przy którym ta kwasowość pełniłaby rolę „przecinaka” tłustego sosu. Bardzo dobre- (89/100).